Hoogbegaafde kinderen & theater: hoofd, hart en handen
Theater maak je met je hele zelf- focus op ontwikkeling via theater is dus heel logisch
Theater is de plek waar hoogbegaafden alle aspecten van zichzelf nodig hebben. Alle intensiteit, alle denkkracht, alle energie, alles is welkom! En dat is behoorlijk bijzonder, want veel hoogbegaafde kinderen krijgen vaak te horen dat ze 'te' zijn. Te intens. Te serieus. Te gevoelig. Te veel. Te weinig. Te introvert. Te diepzinnig. Te anders.
Zo is het moeilijk om een zelfbeeld te krijgen dat enigszins klopt. En daar gaat dit over. Hoe zij, met theater als middel, tot een vorm komen waarin ze zich kunnen laten zien. In het volste vertrouwen.
Hoe ziet het eruit?
Binnen dit proces werkt iedereen toe aan een eindproduct. Dat varieert van een voorstelling tot een filmpje of een liedjesprogramma of een stapel gedichten of een scenario of een serie foto's.
Mocht een deelnemer zich willen uitleven op een ander kunstgebied dan die waarin ik thuis ben dan heb ik de beschikking over een netwerk van docenten die mee kunnen werken omdat ze mijn concept onderschrijven.
Zo kan iedereen vertrekken vanuit de vragen:
Alles is erop gericht deze kinderen de instrumenten te geven om uitdrukking te geven aan wie zij zijn en wat ze te zeggen hebben. Het gaat over theater, over wat zeggingskracht is, over hoe het komt dat iets je raakt (of niet) èn het gaat over hen. Over wie zij zijn. Deze kinderen kunnen dus meters maken in
Binnen dit proces is er
- acceptatie, omdat het kind gezien wordt;
- ruimte voor autonomie, opdat het kind zijn eigen proces kan doorlopen;
- veel ruimte voor verdieping;
- een top-down benadering;
- een groep met ontwikkelingsgelijken.
Het gaat dus over het kind. Over hoe het in de wereld staat, hoe het zichzelf en de anderen ervaart. Wat een oplossing zou kunnen zijn voor bestaande problemen. Want veel hiervan gaat over communiceren. En dan vooral over de vraag: Wat kan dit kind zelf doen om het contact te veranderen? En wat heeft hij nodig van zijn omgeving?
Als er sprake is van een concrete vraag kan er aan het begin van een traject een voorbereidende intake plaatsvinden met ouders en/of school.
Theater is de plek waar hoogbegaafden alle aspecten van zichzelf nodig hebben. Alle intensiteit, alle denkkracht, alle energie, alles is welkom! En dat is behoorlijk bijzonder, want veel hoogbegaafde kinderen krijgen vaak te horen dat ze 'te' zijn. Te intens. Te serieus. Te gevoelig. Te veel. Te weinig. Te introvert. Te diepzinnig. Te anders.
Zo is het moeilijk om een zelfbeeld te krijgen dat enigszins klopt. En daar gaat dit over. Hoe zij, met theater als middel, tot een vorm komen waarin ze zich kunnen laten zien. In het volste vertrouwen.
Hoe ziet het eruit?
Binnen dit proces werkt iedereen toe aan een eindproduct. Dat varieert van een voorstelling tot een filmpje of een liedjesprogramma of een stapel gedichten of een scenario of een serie foto's.
Mocht een deelnemer zich willen uitleven op een ander kunstgebied dan die waarin ik thuis ben dan heb ik de beschikking over een netwerk van docenten die mee kunnen werken omdat ze mijn concept onderschrijven.
Zo kan iedereen vertrekken vanuit de vragen:
- Wat wil je zeggen?
- En hoe zeg je dat dan het beste? Welke vorm hoort erbij?
Alles is erop gericht deze kinderen de instrumenten te geven om uitdrukking te geven aan wie zij zijn en wat ze te zeggen hebben. Het gaat over theater, over wat zeggingskracht is, over hoe het komt dat iets je raakt (of niet) èn het gaat over hen. Over wie zij zijn. Deze kinderen kunnen dus meters maken in
- theater, kunst en film en dan ook nog toegespitst op hun eigen fascinatie;
- het onderzoeken van zichzelf in relatie tot anderen.
Binnen dit proces is er
- acceptatie, omdat het kind gezien wordt;
- ruimte voor autonomie, opdat het kind zijn eigen proces kan doorlopen;
- veel ruimte voor verdieping;
- een top-down benadering;
- een groep met ontwikkelingsgelijken.
Het gaat dus over het kind. Over hoe het in de wereld staat, hoe het zichzelf en de anderen ervaart. Wat een oplossing zou kunnen zijn voor bestaande problemen. Want veel hiervan gaat over communiceren. En dan vooral over de vraag: Wat kan dit kind zelf doen om het contact te veranderen? En wat heeft hij nodig van zijn omgeving?
Als er sprake is van een concrete vraag kan er aan het begin van een traject een voorbereidende intake plaatsvinden met ouders en/of school.
|
|
Deze afbeelding is gemaakt door Marijke Klompmaker. Zij maakt hele krachtige tekeningen met veel zeggingskracht. Meer van Marijke vind je hier: www.marijkeklompmaker.com
Aanpassen met behoud van jouw 'zelf'.
Hoogbegaafde kinderen zijn zich vaak van jongs af aan bewust van het feit dat ze anders zijn dan veel anderen.
Zich aanpassen is al vroeg een opgave. Dit kan erg ver gaan.
Zo ver soms, dat het kind niet meer weet wie hij is, wat hij leuk vindt, wat hem energie geeft.
Daarnaast is het ook nog eens zo dat de mogelijkheden om wel voluit te gaan, te leren en te leven in hun eigen tempo, schaars zijn. In mijn theatertraject is dit precies de bedoeling.
Wie ben jij?
Dit is de basis van wat we doen. Deze vragen zijn de stuwende kracht van het proces. Het doel is dat de kinderen al deze ikken kunnen onderzoeken en zelf kunnen ervaren, door te voelen, te denken en te spelen, welke basis onder deze ikken ligt. Wat verbindt deze versies van jou met elkaar?
Als je dit weet, kun je leren hoe je je aanpast met behoud van je Zelf.
Je aanpassen is niet erg. Jezelf zo aanpassen dat je niet meer weet en voelt wie je bent is wel erg.
En als je weet wie je bent, weet je ook wanneer je op jouw grens stuit. En dan is het de vraag wat je nodig hebt.
Moet je dan even alleen zijn?
Muziek luisteren?
Kletsen met je beste vriend?
Dus ook de vraag 'hoe zorg je goed voor jezelf' is altijd wezenlijk onderdeel van de bijeenkomsten.
Zich aanpassen is al vroeg een opgave. Dit kan erg ver gaan.
Zo ver soms, dat het kind niet meer weet wie hij is, wat hij leuk vindt, wat hem energie geeft.
Daarnaast is het ook nog eens zo dat de mogelijkheden om wel voluit te gaan, te leren en te leven in hun eigen tempo, schaars zijn. In mijn theatertraject is dit precies de bedoeling.
Wie ben jij?
- Temidden van anderen?
- Ten opzichte van anderen?
- Als je alleen bent?
Dit is de basis van wat we doen. Deze vragen zijn de stuwende kracht van het proces. Het doel is dat de kinderen al deze ikken kunnen onderzoeken en zelf kunnen ervaren, door te voelen, te denken en te spelen, welke basis onder deze ikken ligt. Wat verbindt deze versies van jou met elkaar?
Als je dit weet, kun je leren hoe je je aanpast met behoud van je Zelf.
Je aanpassen is niet erg. Jezelf zo aanpassen dat je niet meer weet en voelt wie je bent is wel erg.
En als je weet wie je bent, weet je ook wanneer je op jouw grens stuit. En dan is het de vraag wat je nodig hebt.
Moet je dan even alleen zijn?
Muziek luisteren?
Kletsen met je beste vriend?
Dus ook de vraag 'hoe zorg je goed voor jezelf' is altijd wezenlijk onderdeel van de bijeenkomsten.
Projecten
School:
Projecten binnen een school stem ik af met de school in kwestie.
Voor scholen is het, wellicht ten overvloede, nog goed om te weten dat dit project eerder onder de noemer 'zorg' valt dan onder de noemer 'toneellessen'.
Waarmee ik niet wil zeggen dat ik geen toneellessen wil verzorgen - graag zelfs, het is alleen iets anders dan ik hier beschrijf.
